Mama, i'm coming home.

Hoi,

het is zover. Tijd om naar huis te gaan. Dinsdagnacht (maandagavond in NL) vertrek ik vanaf Bangkok richting Amsterdam. Vlucht van zo'n 12 uur.

Nu kan ik een enorm verhaal op gaan hangen over de afgelopen 6 maanden en de ervaringen die ik in die tijd heb opgedaan, maar daar heb ik eigenlijk niet zo'n zin in. Feit is dat het 'normale' leven binnenkort weer begint. Ook leuk, maar voor hoe lang? We zullen zien. Heb eigenlijk best wel zin om weer naar huis te gaan. Weerzien met familie en vrienden, voetbal, Guus (en m'n andere neefjes en nichtjes), bereklauw met sate.... dat soort dingen.

Bedankt voor de interesse en reacties.

Tot gauw.

JP

Update

Hoi,

het is weer tijd voor een'wat van jelaten horen' van mijn kant. Heb genoeg energie om wat te schrijven, heb alleen geen inspiratie. Ik weet dat er een aantal mensen thuis zitten te wachten op nieuwe foto's. Nu moet ik zeggen dat ik na het vertrek van fotograaf Roel niet bijzonder veel foto's heb gemaakt. Dit komt deels door mijn luiheid om spullen mee te zeulen, maar grotendeels door het feit dat ik me op een plek bevindt waar'k vorig jaar al geweest ben. De meeste gebouwen en ander fotogeniek materiaal heb ik dus al op de gevoelige plaat staan en mijnsinziens heeft het niet heel veel nut om al dat moois nogmaals te fotograferen. Nu kan je je afvragen waarom ik dan (steeds)terugkeer naar dezelfde plek en daar zo lang blijf. Nou dat vraag ik me ook af...

Heb de afgelopen tijd een beetje na lopen denken en ben tot de conclusie gekomen dat het tijd is om binnenkort naar huis te gaan. Punt. Moet zeggen dat mijn budget ook hard slinkt, maar dat is niet de enige reden. Voordat ik op reis ging had ik een verlanglijstje in mijn hoofd van landen die ik sowieso wilde bezoeken; met Rusland, Mongolie en China heb ik de top drie op dat lijstje kunnen wegstrepen. Nepal en Myanmar (Burma) stonden ook op dat lijstje en heb ook tegen de meeste mensen onderweg wel gezegd dat ik daar sowieso wel heen zou gaan... niet dus, vooralsnog. Zelfs Vietnam zal (weer) moeten wachten op mijn komst. Begrijp me niet verkeerd, denk niet dat ik het reizen zat ben, integendeel. Naar mijn mening isop reis zijnen 'wat van de wereld'zien zo ongeveer het beste wat een mens kan overkomen. Echter, na bijna een half jaar heb ik niet veel lust meer om me te verplaatsen en aangezien ik me op dit moment niet bijzonder nuttig maak, zowel niet voor mezelf als voor de medemens, lijkt het me verstandig om de koffers te pakken. U kunt me binnen nu en een paar weken dus weer in Heerde verwachten. Vertrek binnenkort weer naar Thailand enhoop daar nog een weekje zon te zien en zal zeer waarschijnlijk vanaf Bangkok terugvliegen richting NL.

Moet wel vermelden dat dit zeker niet mijn laatste bezoek is aan Cambodja. Nu hoor ik sommigen al denken; 'O, hij is zeker verliefd geworden en gaat terug voor z'n meisje'. Nu kan ik je zeggen dat ik hier op een gemiddelde dag ongeveer 3 keer verliefd wordt dus dat is niet de reden...

Verwacht binnenkort de laatste foto's online te zettenen een laatste verslag te plaatsen.

Nu bent u weer volledig op de hoogte.

Een fijne dag. JP

Dagboek van een Joker

Vrienden,

ik had geschreven dat dit verslag vanuit Laos zou komen; dat is niet helemaal waar. Bevind me nu namelijk in Phnom Penh. Voor de geografisch onwetenden, de hoofdstad van Cambodja.Vliegen naarLaos was ongeveer 40 Euro duurder dan vliegen naar Cambodja en aangezien het mij als totaal onafhankelijk reiziger niet echt uitmaakt welke route ik neem was de keuze niet heel moeilijk. Daar komt bij dat Phnom Penh en ik het goed met elkaar kunnen vinden en dat ik zo de kans had om oude bekenden van vorig jaar te ontmoeten. Het weerziensfeestje met Amanda en Lyda was geslaagd, de kater de volgende dag was minder prettig.

Tijdens het tuktuk ritje van het vliegveld naar m'n guesthouseoverviel me een(bijna te) blij en gelukkig gevoel van onafhankelijkheid en tevredenheid. Wat mij betreft mocht dat ritje wel uren duren. Phnom Penh en de prettige chaos in het verkeer lijkt in niets op metropool Bangkok. De stad is veel kleiner, heeft minder auto's en dus minder smog, heeft minder rijkdom, heeft meer armoede, dat dan weer wel... en heeft meer stank. Persoonlijk vind ik het een heerlijke stad.

Tijdens een lange wandeling door de stad bekroop me laatst echter een beetje een gevoel van onbehagen. Heb geprobeerd om mijn oogkleppen af te laten en de o zo selectieve toeristenbril niet op te zetten. Wanneer je dan alle indrukkenongefilterdbinnen laat komen besef je pas wat derde wereld betekend. Ik heb het dan niet over de toeristengetto Siem Reap met z'n tempels (vorig jaar 2 miljoen bezoekers meen ik me te herinneren) of de trekpleisters van Phnom Penh; de Killing Fields en Tuol Sleng (S21). Natuurlijk erg indrukwekkend en historisch van grote waarde, maar bedoel meer de trieste werkelijkheid van vandaag de dag. Ik heb het over het bedelende meisje van een jaar of zes met op haar armhaar naaktebroertje van 2.En over de lijmsnuivende kinderen die je verdwaasd 100 meter na lopen voor een paar Riel. Maar ook over de tuktukchauffeurs die je constant drugs aanbieden waarvan zelfs wjilen HermanBrood zou gaan flippen.Er zijn westerlingen die hier puur voor de goedkope heroine en jaba wonen.Stap een willekeurige bar binnen en grote kans dat je iemand treft met van die glazige ogen die alle kanten oprollen. Er worden hier nog wekelijks mensen opgepakt die zich schuldig maken aan sex met minderjarigen. Eergisteren en stuk in de krant gelezen over een 60 jarige Amerikaan die zich vergrepen heeft aan een 12 jarig meisje. Gelukkig wordt er wel hard gewerkt om dat soort praktijken terug te dringen. Kan nog wel even doorgaan met narigheid, maar denk dat de gemiddelde lezerhet nu wel snapt.

Maar weet je wat me nog het meeste aangrijpt?Datik, ondanks al die narigheid waar je dagelijks over struikelt hier, zonder problemen en schuldgevoelens rustig 30 of 40 dollar per avond verknalaan eten en drinkenen dat ik bij het verlaten van de kroeg al die bedelaars maar lastig en irritant vind. Ik weet niet waar het vandaan komt, maar vind het wel een beetje beangstigend. Is het een soort aangeboren egoisme? Is het een gebrek aan geweten? Is het 'geluk dat je in het westen geboren bent'? Ben ik de enige die dat heeft, of is iedereen van nature zo egocentrisch ingesteld? Onbevlekt ontvangen en gaandeweg je leven verziekt door de wereld om je heen? Of bij voorbaat al kansloos....

Ik heb veel vragen en had gehoopt dat er tijdens deze reis een paar antwoorden zouden komen, maar vraag me af of er op sommige vragen wel antwoorden zijn waar ik echt wat aan heb en die genoeg voldoening geven. Denk nu niet dat ik zwaar depressief en compleet verlaten aan de andere kant van de wereld zit te janken ofzo, dat valt nog wel mee. Wilde gewoon even wat kwijt en schrijven leek me wel een goede optie daarvoor. Ben het 'been there, done this' gezwets wat je in dit wereldje maar al te vaak tegenkomt eigenljk een beetje zat dus vond het tijd voor een ander soort reisverslag.

Ben de laatste dagen een beetje aan het rondneuzen en moet toegeven dat er ook veel goede dingen gebeuren. Er zijn veel ondernemingen bezig met de ontwikkeling van dit land. Infrastructuur, gezondheidszorg, educatie etc. Er zijn ongeveer 3000 dorpenin Cambodjadie niet beschikken over een school. Voor ca. $15.000 koop je een school (inclusief leraar, zonnecollector en pc) voor een dorp en als dank plaatsen ze jouw naam erop. Het is nog belastingaftrekbaar ook!!

Nog één ding wil ik eigenlijk vertellen. Het past niet helemaal binnen dit schrijven, maar geeft wel een indicatie van het verschil tussen een rijk en een arm land. Wel eens van de Olympische Spelen gehoord? Cambodja deed er dit jaarmet vier sportersaan mee. Veruit de bekendste is een marathonloper waarvan ik de naam een kwijt ben, excuses hiervoor. Deze jongen is in Beijing als 78e (van de 85 lopers), zonder een verbetering van z'n persoonlijk record, geeindigd. Hij was eigenlijk een beetje teleurgesteldover z'n eigen prestatie, maar had volgens mij wel goede argumenten. Door gebrek aan geld had hij niet de beschikking over goede loopschoenen. Volgens mij toch een basisvereiste wil je de olympische 42 kilometer volbrengen. Zie je P. van de Hoogeband al in z'n shorts deelnemen omdat er geen geld is voor een goede Speedo? Afijn, deze jongen vond de Spelen een prachtige ervaring en is vastbesloten om keihard te werken voor Londen 2012. Vraag me alleen af of zijn topsport inkomen van $50 per maand voldoende is om dat te volbrengen. Ironisch genoeg had hij geen last van de smog waar de andere marathonlopers zo over klaagden. Ik citeer: 'ik ben hetgewend om tussen de auto's te trainen op de openbare weg, aangezien er geenfatsoenlijke hardloopbaan beschikbaar is.'......Lees net op internet dat elke deelnemer $200 dollar beloning krijgt. Dat dan weer wel....

Als het bevalt ga ikhet vaker doen; gewoon een stuk schrijven overeen gebeurtenis, overiemand,over mezelf, over iets leuks, over iets minder leuks. Verwacht geen filosofisch, levensbeschouwende argumenten van eenzeer intelligent en gewaardeerdschrijfwonder. Zie het maar gewoon als het dagboek van een joker....

Move on...

Aloha,

kwam erachter dat het al weer 2 weken geleden is sinds het laatste berichtje van mijn kant. Vandaar een korte update. De afgelopen tijd is redelijk rustig voorbij gegleden. Nadat Roel vertrokken is een paar dagen in Bangkok vertoefd en zit nu sinds een goeie week weer op Koh Chang. Heb weinig spannende dingen meegemaakt, maar wel lekker gerelaxed (hetwas tenslotte bouwvak). Ben ondertussen vaste klant van de plaatselijke tweedehandsboekenwinkel en mijn hangmat is bijna versleten. Het meest spannende wat ik hier heb meegemaakt is dat 'k een bekeuring heb gekregen voor het rijden op een motorbike zonder helm en zonder rijbewijs. Kosten 200 Bath, 4 Euro, een rib uit m'n lijf. Maar goed, na goed 2 maanden Thailand is het tijd om verder te gaan kijken. Vandaar dat ik morgen weer terug naar Bangkok ga. Daar nog een weerzien met oude bekende uncle Jack.

De 26e zit m'n visa tijd erop dus die dag vertrek ik naar Laos. Wat daarna gebeurt weet niemand, maar denk dat het Vietnam wordt.

Voor de mensendie me binnenkort al terug verwachten...., wacht nog maar even.

Volgende bericht zal iets langer en geinspireerder zijn. Zal dan ook proberen wat nieuwe foto's online te zetten.

Voor nu tot ziens. JP

One night in Bangkok - 25 - 110 cc

Dat is de 'trieste' waarheid wat Roel betreft. De afgelopen 20 dagen zijn voorbij gevlogen en zo komt het dat vanavond Roels laatste 'night in Bangkok' is aangebroken.Morgenochtendvertrekt LTU weer naar Duitsland en aangezien Roel dinsdag weer moet werken is het verstandig om dat vliegtuig te halen.

Op veler verzoek even een verslag van de afgelopen 2 weken.

Na de tempels van Angkor zijn we weer richting Thailand vertrokken. Keurig om half 8 's ochtends opgehaald door een niet zo'n erg betrouwbaar uitziende bus en klaar voor een lange hobbelige rit. Kwartiertje later weer afgezet bij het hotel; bleek dat we in de verkeerde bus zaten... Als die gogems nou de kaartjes controleren voor het instappen. Roelbrak in alle consternatie bij het uitstappen zowat zijn linkerbeen over de versnellingspook, maar alles ging goed en een klein halfuurtje later zaten we toch in de goede bus. We hadden in Siem Reap de garantie gekregen dat we binnen een dag op Koh Chang zouden aankomen. Dat bleek dus niet zo te zijn. Door een lekke band en weer langdurige grensformaliteiten waren wenet een halfuurtje te laat voor de laatste ferry. Onderweg zagen we trouwens onze eerste bus nog met pech langs de kant van de wegstaan. Volgens Roel een kapotte versnellingsbak....

De dagen daarna doorgebracht op Koh Chang, ondertussen wel 1 van m'n favoriete stekjes in Thailand. Het weer was niet geweldig en zodoende niet veel op het strand geweest, maar toch hebben we ons prima vermaakt. Beetje rondscheuren op heel rappe 110 cc scootertjes, waterval bezocht, zwemmen in de rivier and so on. Op m'n 25everjaardag een leuk verrassingsfeestje gekregen bij onze stamkroeg. Eigenaar van die kroeg is de meest grappige en overdreven ladyboy ooit. Al met al een geslaagd feestje met veel eten, een klein beetje drinken en cadeautjes.

Vervolgensnaar Bangkok vertrokken en van daaruit met de nachtbus in 10 uur naar Chiang Mai gereisd. Hebben er voor gekozen om niet (een van de vele) georganiseerde en relatief dure excursies te boeken, maar in plaats daarvan zelf de omgeving te verkennen op maar weer eenmotorbike. In Nederland heb je voor die dingeneen motorrijbewijs nodig, maar hier cross je gewoon in je korte broekje (en soms zonder helm) met 80/90 over de grote weg. Een leuke manier van voortbewegen kan ik je vertellen. Ik heb nog een dappere bungeejump poginggedaan.Zeer de moeite waard.

En nu zitten we dus weer in Bangkok. Gisteravond met de nachttrein uit Chiang Mai vertrokken en 12 uurlang in een niet heel comfortabele stoel (de bedden waren op), zonder al te veel slaap, zittenniksen.

Nu zijn we allebei redelijk moe en omdat morgenochtend om half 6 de wekker gaat zal Roels laatste 'night in Bangkok' geen wilde worden...

De laatste fotoserie is niet helemaal compleet, maar dat komt omdater watprobleempjes waren met laden. Excuses hiervoor.

Moet zeggen dat ik me de afgelopen3 weken prima vermaakt heb en denk dat voor Roel hetzelfde geldt.Veel gelachen, in relatief korte tijd best veel verschillende dingen gezien en toch een gevoel van vakantie er aan over gehouden.

Chock dee khrap!!

Temples of Angkor

even een kort berichtje vanuit Siem Reap, Cambodja. Roel is afgelopen dinsdagmorgen aangekomen op Bangkok Suvurnabhumi (plaatselijke Schiphol). De eerste 2 dagen zijn we in Bangkok gebleven en hebben e geprobeerd een globale planning te maken voor de komende drie weken. Omdat je in 3 weken niet alles kunt zien (het is tenslotte vakantie) was het wel even puzzelen, maar denk dat we wel een redelijk 'programma' hebben gemaakt.

We hebben besloten om een paar dagen Cambodja in te lassen, met als hoofddoel de tempels van Angkor (voor details zie Wikipedia). Bangkok -Siem reap is hemelsbreed niet zo gek ver (ca. 300 kilometer), maar toch hebben we het gepresteerd om er 12 uur over te doen. De relatie tussen Thailand en Cambodja is op het moment niet echt fris te noemen (tempelconflict) en dat kwam de wachttijd aan de grens niet echt ten goede volgens mij. Toen we de grens eindelijk over waren volgde nog een ritje van zo'n 3,5 uur over eenweg wat we in Nederland nog niet eens een zandpad noemen (Stel jehet pad naar de schaapskooi maar voor en dan 10 keer zo veel gaten en 100 kilometer lang). Maar goed na een lange dag reizen aardig gaar aangekomen en op tijd naar bed gegaan.

4.30 uur (!!!)opgestaan enmet een Cambodjaanse versie van een tuktuk richting Angkor Wat vertrokken om de zonsopkomst te bekijken.De rest van de dageen aantal andere tempels bezichtigd en zo'n beetje allemaal op de gevoelige plaat gezet (Roel heeftca. 300 foto's gemaakt).Voor mij (JP) was het het tweede bezoek aan het complex, maar toch wel weer de moeite waard.

Het was de bedoeling om morgen (27-7)per boot te vertrekken richting Battambang (en van daaruit door te reizen naar Thailand), maar dat gaat zeer waarschijnlijk niet lukken. De 27e beginnen hier de verkiezingen (ja het is een democratie) en de overheid heeft besloten om er een soort nationale dag van te maken. Die dag rijdt en vaart er dus geen openbaar vervoer. Het lijkt er dus op dat we een dag langer 'vast' zitten in Cambodja. Op zich niet heel erg want we zitten in een prima hotel (airco, tv, warm water enz.).

Dit was het voor nu, volgende berichtje komt waarschijnlijk weer vanuit Thailand.

We hebben trouwens een stuk of 50 nieuwe foto's online gezet en volgens ons zijn ze zeer de moeite waard, kijken dus!!

Nog één ding, vergeten jullie alsjeblieft mijn (JP) verjaardag niet.....:-)

(kan wel een uitnodiging versturen, maar dat heeft nite echt veel zin volgens mij)

De Groet'n,Tjoen Aju (Suas dei)

Islandlife

Hoi,

hier even een kort berichtje vanuit Koh Chang (Thailand).

Zoals de meesten wel zullen weten zijn m'n ouders weer teruggekeerd naar Nederland. Laatste week zoals vermelddoorgebracht op Koh Samed en nog 2 dagen Bangkok. De dag voor vertrek kregen we een berichtje van neef en nicht Richard en Dicky. Zij waren op doorreis naar Vietnam, maar waren vergeten (ervaren als ze zijn in het reizen) een visum te regelen. Vandaar dat ze een paar dagen in Bangkok door moesten brengen. Samen naar het Grand Palace geweest (verplicht nummertje) en later gezellig op een terrasje gezeten op Khao San road. Altijd leuk om bekenden tegen te komen!

Zondag zijn m'n ouders dus vertrokken, ikzelf ben maandag richting Koh Chang gegaan. Volgende week dinsdagkomt Roel (Rutgers aka Borrelman, red.) en moet dan dus weer in Bangkok zijn om hem op te pikken. Had dus nog een weekje 'loze' tijd en Koh Chang leek me we een goede optie. Vanuit hier een zogenaamde visumrun gedaan naar Cambodja. Gratis toeristenvisum voor Thailand is 30 dagen geldig en die had ik er op zitten, daarom even het land uit gegaan (25 minuten in Cambodja geweest om precies te zijn) om weer een nieuw visum te ontvangen aan Thaise zijde. Kost wat tijd (was natuurlijkte laat vertrokken dus moest ergens halverwege overnachten), maar is wel een goedkopere optie dan in Bangkok laten verlengen. Nu ben ik dus weer terug op Koh Chang en wacht in m'n hangmat tot het maandag is, want dan gaan we weer richting Bangkok. Zit in hetzelfde guesthouse als vorig jaar (Blue Lagoon) en ze hebben me hier weer prima ontvangen. Het is wel te merken dat het laagseizoen is, maar eigenlijk vind ik dat wel prima. Ook de regen die hier best veel valt kan me niet echt deren. Boekje, hangmatje, ananas shake (voor de middag), biertje (na de middag) en deze jongen vermaakt zich wel.

Heb trouwens aan de laatste fotoserie nog wat plaatjes toegevoegd.

Nogmaals bedankt vooralle reacties (ook van mensen waar je het niet van verwacht), erg leuk. Volgens mij staat de teller al ruim boven de 200.

Ben nu trouwens ongeveer 100 dagen onderweg en moet zeggen dat het me nog lang niet verveeld. Budgettechnisch gaat het prima (alhoewel Thailand er niet echt goedkoper op is geworden), dus hoef vooralsnog niet op een houtje te bijten en was dat eigenlijk ook niet van plan.

Gegroet.

Afgelopen 2 weken met m'n ouders

Aloha,

m'n ouders vonden dat het weer tijd werd om een verhaaltje te posten, vandaar. En eigenlijk weet ik ook wel dat jullie met smart zitten te wachten op een gedetaileerdverslag van onze enorme avonturen die we hier beleven, dus ik kan je deze update niet onthouden.

We zitten op dit moment op Koh Samet, een klein eilandje op ongeveer 200 kilometer van Bangkok. Ondanks dat hetregenseizoen eraan zit te komen is het weer hier prima. Het is de bedoeling dat we hier nog 4 dagen blijven. Activiteiten hebben we al genoeg gehad en dit eilandje is prima geschikt om helemaal niets te doen, anders dan eten, drinken en op het strand hangen. We zitten hier dus op de goeie plek. Vandaag zijn we al lekker een beetje roodgeblakerd aan zee en dat beviel prima.

Zal even melding maken van wat we tot nu toe gedaan hebben. De eerste 2,5 dag hebben we in Bangkok vertoefd. Balngrijkste wat we daar gedaan hebben was een fietstocht door Chinatown en de 'buitenwijken' van die enorme stad. Je maakt kennis met het echte leven van de Thai; vooral de manier waaropde meestegezinnen gehuisvest zijn is indrukwekkend (nee het is niet luxe). Zijn daarna met de trein (100 kilometer)naar Ayuthaya vertrokken en daar een dagje gefietst. Dezelfde avond nog de nachttrein gepakt enna ongeveer 12 uur tijd aangekomen in Chiang Mai. Ondanks de lange reistijd verliep de trip redelijk comfortabel. Chiang Mai zijn we vier dagen geweest. Hadden een mooi hotel met een mooi zwembad en een barretje die veel te vroeg dicht ging. Een gemiddelde Tuinman gaat niet voor middernacht naar bed, maar het barretje ging welvoor 11 uur dicht. Tegen die tijd hadden we net het eerste potje hartenjagen gespeeld en om ons gemiddelde te halen van zo'n drie potjes per dag.....afijn je snapt het wel. Om de omgeving een beetje te verkennen hebben we een dag gefietst en 2 dagen een scooter gehuurd. Vooral de laatste dag op de scooter was een ervaring. Zijn zo maar ergens heengereden en eindigden best ver van de stad bovenop de berg met heel weinig benzine in de tank. Alles toch goedgekomenen ongeveer 100 kilometer afgelegd. Na een nacht in Bangkok vertrokken richting Kanchanaburie voor een bezoek aan de bekende bridge over the river Kwai. Toeristisch dagje inclusief boemeltochtje over het bekende spoor. Dag later een nationaal park bezocht voor een lange wandeling richting watervallen. En nu zijn we dus op Koh Samet.

Voor onze begrippen hebben we best veel ondernomen (t.o.v. 3 weken strand in Playa d'aro) en daarom dus ook wel een paar dagen strand verdiend. Hebben een redelijk goede indrukvan het land en de mensen gekregen.Denk dat we een goede mix hebben gevonden tussen dingen doen en geen dingen doen. Onder geen dingen doen verstaan we eten, drinken, slapenen hartenjagen. Vooreten en drinken ben je in Thailand op de goeie plek. (Zal maar niet vertellen dat pa en ma geld overhouden, want dan krijg je allemaal van die flauwe reacties).

De kaarten zijn al weer geschud en de Pad Thai zit al bijna in de wok dus we maken een eind aan dit verhaal.

De Tuinfluiters

(een aantal dingen zijn niet vermeld, maar dat volgt wel bij thuiskomst. Bijvoorbeeld olifanten en taalbarrieres)